Betoverd in Somiedo Natural Park

Waarschuwing vooraf: het is een nogal lange blog. Als je niet van uitgebreide observaties houdt, zou ik hem maar skippen, de plaatjes kijken of globaal doorlezen haha. Maar misschien is het juist wel leuk om je mee te laten voeren door mijn woorden. In ieder geval veel plezier er mee ;) 

Hi hallo, welkom weer op mijn blog, leuk dat je leest. Ik ben alweer op de terugweg, in een klein dorpje in een beboste vallei in de Franse Pyreneeën. Zonder controle op test of vaccin de grens overgekomen, heel fijn, want ik had geen van beiden. Ik heb nogal genoten de afgelopen dagen in de wilde natuur van Noord-Spanje <3_<3 In deze blog mijn verhalen over het natuurgebied waar ik was: Somiedo Natural Park.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Somiedo is een beschermd natuurgebied vol ... contrasten. En ook wolven, beren, wilde katten, koeien, schapen, nomaden, meer dan 150 soorten vlinders, zeldzame vogels en een ontelbare diversiteit aan flora. :D Alle uitersten zijn volop aanwezig, en dat maakt het een hele goeie plek om te wandelen.

Overal en op elk moment van de dag is er wel wat moois te zien, voor wie zich ervoor openstelt... De mistige vochtige avonden, met spookachtige schimmen in de vallei die snel bewegen door de wind. De kristalheldere zonovergoten ochtenden met verre uitzichten over de groene valleien, met vlinders en zeldzame bloemen in alle geuren en kleuren van de regenboog. 's Nachts een heldere sterrenhemel met ontelbaar veel sterren met het blote oog te zien, en als je naar beneden kijkt pootafdrukken van de dassen, wilde katten, en zelfs wolven en beren in de modder. Grote rotsformaties, schots en scheef, met kunstzinnige kleurspelingen door de aanwezige mineralen, zoals rode rotsen door ijzer. Het getingel van de koeienbellen, en berenkeutels naast bessenstruiken, met zichtbare restjes hazelnoten, die door hun zoete dieet nog best lekker ruikt. ;)

Al afgehaakt met lezen door de overdaad aan bijvoegelijke naamwoorden? :P Geen probleem. Je kan ook alleen de plaatjes bekijken, dan zie je het zelf.

In het park nam ik dingen waar die me normaal gesproken niet opvallen. De veranderingen in de geluiden van de wind door de bomen. De geuren van de bloemen en kruiden in de weiden - er was één soort paars bloemetje waarvan ik de naam niet weet dat heel lekker naar tijm rook, misschien was het wel tijm. Het tintelende gevoel in je huid na jezelf te wassen in een natuurlijke bron. De verandering van de kleuren tijdens het gouden uurtje voordat de zon ondergaat. Het lijkt alsof ik meer in contact was met mijn zintuigen dan anders.

Bivakkeren in het nationale park 

Toppunt van mijn tijd in Somiedo, ik heb een nachtje geslapen in dit mooie park. In een teito - een traditionele herdershut. Een unieke ervaring. Samen met berggids die hier opgegroeid is als nomade (Sofía), haar man bioloog en fotograaf (Jorje), nog twee vrienden van hun - Isi (cello-ist) en Stefanie (kunstenares), en Laika, de mega adorable herdershond puppie. Ik had geluk dat ik mee kon, want een bivac in het wild doen ze maar zelden met onbekenden, maar ze hadden mijn mail gelezen en hadden er blijkbaar een goed gevoel over. Dat was niet onterecht want we hebben nog 3 dagen met elkaar opgetrokken, cafeetjes hebben gepakt, gehiked en gejammed met cello's en gitaren! ;-) 

Jorge en Sofia zijn samen 'Somiedo Experience', een organisatie die beren-watchings organiseert. Ze strijden voor bescherming van de natuur, maar ook van de traditionele herders leefstijl (transhumanisme) die hier dreigt te vervallen. Ze hebben een 'teito' opgekocht en wonen daar part-time in. Het heeft geen elektriciteit, maar wel 1 zonnepaneel, genoeg voor wat licht, een grote gasfles en een natuurlijke waterbron. Er is geen bereik. Erg primitief leven dus.

We ontmoetten elkaar het einde van de middag in het centrale bergdorp in het nationale park (Pola) en drinken een koffie in het lokale cafeetje.  Het is zo'n dorpscafé waar iedereen elkaar kent, en 's ochtends om 9 uur de eersten al aan het bier zitten. Sofia en Jorje kunnen een beetje Engels praten, maar goed verstaan, en ik kan matig Spaans praten, maar ook wel oke verstaan, dus we voeren onze gesprekken in een soort mengvorm van Engels en Spaans. ;-) heel leerzaam wel voor beide kanten. De gidsen roken minstens 3 peuken, en als Isi (een vriend van Jorje van vroeger) eindelijk gearriveerd is, in een versleten volkswagenbusje, stappen we in Jorje's nog meer versleten auto naar het begin van de route, op 1800m. 

We hebben rugzakken bij ons met verrekijkers, camera's, telescopen en eten. Het is een steile bergweg omhoog. Hoe hoger we komen, hoe mistiger het wordt. Totdat we nog maar zo'n 10 meter voor ons uit kunnen kijken en ons haar zo nat is alsof we hebben gezwommen. Koeien met hoorns doemen op uit de mist. Onderweg hebben we boeiende gesprekken over de geschiedenis cultuur en natuur van deze plek en Jorje wijst om de zoveel meter weer een of andere plant aan, met de Latijnse/Spaanse naam die me niet zo veel zeggen. ;) Opzich wel jammer die taalbarrière. En ook geen bereik om even google translate te gebruiken.

Op een gegeven moment trekt de mist wat op en maken de open weides met koeien plaats voor meer bomen, mos, en rotsen. Er hangt een magische wilde sfeer, alsof je zo een sprookjesbos inloopt. Automatisch begint iedereen ook op zachtere toon te praten. We vinden hier sporen van wolven, wilde katten en dassen. Ook ligt er een grote kei omgekeerd op het pad, waarschijnlijk door een beer opgetild die zin had in pissebedden. Aan het einde van dit magische bospad, in de middle of nowhere, staat het herdershutje waar we gaan slapen. Ik heb de keuze: binnen of buiten slapen. Buiten leek me heel gaaf, door de mooie sterrenhemel, maar vond het toch een beetje te koud en spannend. Dus ik sliep binnen met Isi en de hond (Laika) - die echt binnen moest blijven in verband met de wolven die wel eens dichtbij zouden kunnen komne. Achteraf ben ik heel blij met dat ik binnen sliep want de rest had door de kou niet zo goed geslapen. ;) 

's Ochtends vroeg was het uitzicht dat de mist de dag ervoor had verborgen echt een cadeautje. Jorje had al de telescoop klaargezet en daarmee konden we heel ver weg kijken. Na een langzame ochtend, een paar koffies en voor hun weer zowat een heel pakkie sjek later, begonnen we aan de terugweg, die ook weer adembenemend mooi was... en gelukkig wat meer downhill in de warmte.

Ik ga de blog afronden! Maar nog een klein stukje over het oneindige conflict tussen herders en de Iberische wolf.. 

Sofia is wel een unieke. Ze is opgegroeid als transhumanist (dit zijn boeren/herders die op traditionele manier leven met hun koeien en/of schapen). Als kind bewaakte ze in haar vrije tijd de kudde van haar familie tegen wolven. Vroeger waren wolven haar vijand - en voor haar familie zijn ze dat nog steeds - maar nu heeft de angst plaatsgemaakt voor empathie en fascinatie. Samen met de beren maken ze Somiedo volgens haar juist zo magisch.

Volgens Sofia horen zowel de herders met hun vee als de wolven thuis in de bergen van Somiedo, maar ... er is nog geen sprake van balans of samenleven in het gebied. Wolven worden regelmatig vergiftigd, opgehangen, en illegaal gestroopt. In het geheim, want ze hebben een strict beschermde status. Handhaving is er bijna niet, en ze verdenkt zelfs veel autoriteiten ervan mee te doen aan de jacht op wolven. 

Waar de wolven nog niet lang geleden bijna helemaal waren uitgeroeid door de mens, zijn ze nu beschermde soort en groeit de wolvenpopulatie gestaag, ondanks de illegale jacht. Daarmee stijgt ook het aantal aanvallen op schapen en kalveren, welke lastig te beschermen zijn door de nomadische leefstijl. Herders zouden de schapen dan elke avond in een stal moeten laten overnachten, en er de hele dag bij in de buurt blijven, maar ook dan kunnen wolven door middel van de misten 's avonds zo een of meer schapen wegnemen die voorop lopen. Kuddebewakingshonden bieden een effectieve oplossing voor bescherming maar dan heb je er veel nodig, wat veel boeren te duur vinden. Steeds meer transhumanisten zoals Sofia's familie geven hun traditionele leefstijl op. De herdershutten vervallen.

Daarom werkt Sofia aan Volgens haar ligt de oplossing in het midden, en is het niet het ene of het ander. Ze wil geen Somiedo zonder boeren of zonder wolven, maar een Somiedo waarin boeren trots om samen te leven met wolven. Een langzame strijd... 

De laatste nachtjes

De volgende nacht sliep ik in de bus op de oprit van Sofia en Jorge, en de laatste nacht na een mooie lange hike langs de 4 grote bergmeren op een van de mooiste park4night plekken tot nu toe: https://park4night.com/fr/lieu/52218/parking-camping-car-jour-uniquement/valle-de-lago-160a-calle-valle-de-lago/spain/asturias#.YPiHT-gzZPY. 

Ik wordt nu het café waar ik zit uitgestuurd omdat ze gaan sluiten, dus ik post mijn blog nu snel even. Tis niet echt afgerond of ingekort, maar hopelijk toch beetje leesbaar.. Later voeg ik misschien nog wat toe (bijv. dat ik wilde beren heb gezien op een van onze hikes!). Maar voor nu is dit het. Fijne avond nog en ik heb ENORM veel zin om weer thuis te zijn <3 Nog 1500 kilometers.

XOXO